woensdag 26 september 2007

Week 3 Ifaty - Mauritius

Dag 16 Donderdag 27 september 2007: Ranohira - Ifaty
Vandaag gaan we naar de zuid west kust van Madagaskar. Bij vertrek is er nog even wat chaos, omdat er ook een ander busje vertrekt. De bagage wordt willekeurig op één van de bussen geladen, maar alles komt gelukkig goed. Over goede asfaltwegen - als een soort van streep door het landschap - reizen we naar Tulear.
Onderweg passeren we o.a. een dorpje dat nu nog bestaat, maar waarschijnlijk over een aantal jaren weer verdwenen is. Hier worden saffieren gevonden. Er zijn vooral saffiershops, maar we maken hier geen stop.
Wel maken we een stop bij de eerste baobab bomen die we tegenkomen. Het blijft een vreemde boom. Van de 8 soorten baobab die er bestaan komen er 6 alleen maar voor op Madagaskar, 1 in Afrika, en 1 in Australië. Volgens een mythe rondom de baobab is deze als volgt ontstaan: De baobab was de mooiste boom die God geschapen had, maar dat wist hij zelf maar al te goed: hij was dan ook irritant ijdel. Op een dag had God genoeg van zijn opschepperij en zijn gesnoef, rukte de boom uit de grond en zette hem op zijn kop weer terug zodat je tegenwoordig geen schitterend bladerdak meer ziet maar kronkelige kale wortels als takken (met dank aan Annet). De baobab kan tot 25 meter hoog worden, de wortels schijnen even diep te zitten. De totale boom heeft dus een lengte van 50 meter. Hierdoor overleven ze makkelijker stormen e.d. Een baobab kan heel oud worden. De oudste boom die we gezien hebben was 1500 jaar.

Ook maken we nog een stop bij een willekeurig schooltje. Hier worden schriften en pennen gegeven. De lerares is er erg blij mee. Vergeet niet dat men op Madagaskar heel arm is, veel kinderen hebben geen eens een velletje papier, laat staan een schrift en een pen om wat op te schrijven. Als dank wordt er nog een liedje voor ons gezongen.

Een ander voorbeeld van arm zijn in Madagaskar: voor ons kost een stukje zeep (denk aan een hotelzeepje) eigenlijk niets. Maar de inwoners kopen het niet, als de keuze is eten of zeep, dan is het duidelijk. Als we een keer ergens zeepjes uitdelen, wordt er bijna gevochten. Maar toch denk ik dat we er goed aan doen.
In Tulear aan de kust moet er eerst getankt worden, bij de benzinestations is meestal ook een winkel waar je wat te eten en te drinken kan kopen. Dus als er 18 man komt, doe je toch de winkel open. Maar niet hier: de winkel is dicht, blijft dicht en gaat niet open. Dan maar in het dorpje zelf wat Tuc-jes, cola en water kopen als lunch voor de laatste 1,5 uur.
Over een hobbelige zandweg rijden we langs de kust naar ons hotel in de buurt van het dorpje Ifaty. De weg is slecht, maar als ik het vergelijk met wegen in Cambodja van een paar jaar geleden is het een goede weg, al denken sommigen hier toch anders over.

Het hotel blijkt geen hotel te zijn, maar een verzameling mooie vrijstaande, bungalows en aan de kust. Via een houten trap moet je naar het strand, maar daar staat tegenover dat je een prachtig uitzicht hebt over de zee.
Het wordt een lekker middagje niets doen, naar het strand, wat lezen, en met een paar mensen onder het genot van een pilsje kijken naar de zonsondergang. Het is hier wel muggenland.
Hotel is "La Saline Hotel" in Ifaty.

Dag 17 Vrijdag 28 september 2007: Ifaty
Dit keer relatief vroeg eruit, om 8 uur met de boot naar het dorpje Ifaty. Ik heb me inmiddels volledig aangepast aan het Malagassische tijdsbesef. Ik had niet het idee dat ik te laat was om een halve minuut na 8, maar onze reisleider dacht daar anders over. Was wat in paniek voor deze halve minuut. Het verschil tussen eb en vloed is misschien maar iets van één meter, maar omdat de zeebodem hele vlak afloopt, is er bij eb een modderstrand van wel 3 kilometer (het rif ligt op 5 km) en bij vloed is er haast niets meer over. Als je dus veels te laat komt kan de boot niet meer weg.

Bij aankomst in het dorpje gaan we een korte wandeling maken het binnenland in naar het Reniala Nature Reserve (www.reniala-madagascar.com). Belangrijkste dat je hier ziet, zijn diverse soorten baobab bomen. De oudste ruim 1500 jaar oud, een andere boom heeft een omtrek van ruim 13 meter. Er zitten ook nog een aantal bijzondere vogels. Gezien het weer is het goed dat we dit in de ochtend doen, het is zonnig en lekker warm. Op de terugweg stoppen we nog even bij het huis van onze Franse gids Paul. Hij woont ruim, maar heeft ook een aantal baobab bomen staan van een jaar of 15. Dat is nog maar een plantje van een meter hoog en ziet eruit als een tak.
Op de terugweg komen we de rest van de groep in kleine groepjes tegen. We lunchen bij een nieuw hotel, mogen even in een bungalow kijken. Deze telt 2 slaapkamers en 1 grote badkamer met o.a. een stortdouche.
Over het strand lopen we terug naar het hotel. In de middag lekker niets doen, zonnen, lezen etc. Gewoon relax.

Dag 18 Zaterdag 29 september 2007: Ifaty - Antananarivo - Mauritius
Na het ontbijt vertrekken we naar het vliegveld van Tulear. Er zouden 2 busjes komen voor ons, maar uiteindelijk komt er slechts 1 oude Mercedes taxi brousse die 30 jaar geleden zijn beste tijd al gehad had. We passen er allemaal in, maar meer ruimte is er echt niet. De eigenaresse van het hotel staat hoofdschuddend te kijken hoe wij vertrekken. Zij lijkt het niet goed te vinden dat wij met deze bus gaan.
Terug naar Tulear is weer over de zandweg met de vele kuilen. Er zijn verdacht veel politiecontroles waar de bestuurder en de eigenaar iedere keer weer moeten betalen omdat de papieren waarschijnlijk niet in orde zijn. Vlak bij het vliegveld worden de papieren zelfs in beslag genomen en mogen wij eerst naar het vliegveld gebracht worden.
Het is klein vliegveld, het is bagage afgeven, boarding pass krijgen met volgnummer geen stoelnummer) en in de bar nog even wat drinken. Je kunt er zelfs een warme maaltijd krijgen, en dat ziet er niet verkeerd uit. Opeens gaat het luchtalarm af, maar het blijkt dat er dan een vliegtuig gaat landen en het luchtalarm is nodig om alle beesten van de landingsbaan af te jagen.
Zonder ook maar enige veiligheidscontrole mogen we aan boord van het ATR propellervliegtuig van Air Mad zoals Air Madagaskar genoemd wordt. In ruim een uur vliegen we naar Tana. Hier hebben we bijna 5 uur overstaptijd voordat we doorvliegen naar Mauritius. We kunnen met de bus Tana nog even in, bagage op het dak, en het is onze bus die we de laatste 3 weken gebruikt hebben met Tuta en Tina. Zij zijn in 3 dagen weer teruggereden. In de buurt van het oude station worden we afgezet, maar opnieuw heeft de winkelsluiting hard toegeslagen. Er is weinig open. Wel is er een Baobab winkel open, ik koop nog een T-shirt, en daarna gaan we nog even een vers ijsje eten in een ijssalon, heerlijk!
Met de bus naar het vliegveld. Bij het inchecken maakt de reisleider een voor mij onvergeeflijke fout: bij de balie de standaard vragen als zelf bagage ingepakt, geen scherpe voorwerpen, etc. De reisleider maakt de opmerking dat ik alleen maar wapens in mijn bagage heb zitten. Gelukkig krijg ik wel een boarding pass en krijg ik gelukkig geen kaart: ga direct naar de gevangenis. Waar een deel van de groep bij stond heb ik hem hierna de wind van voren gegeven. Ik was des duivels. Later heeft hij wel excuses aangeboden, want hij wist niet dat dit soort grapjes niet gewaardeerd worden op vliegvelden. Van welke planeet kom je dan, denk ik dan maar.
Vlak voor vertrek valt tot 5 keer de stroom uit op het vliegveld, generatoren doen hun werk goed, maar veel vertrouwen geeft dat niet.
In 5 kwartier vliegen we naar Mauritius, dit keer lekker ruim omdat ik bij de nooduitgang zit. Omdat ik redelijk voorin zit ben ik heel snel bij de douane, en als ik naar de bagageband loop zie ik al mijn rugzak ronddraaien. Als even later de rest van de groep aankomt, halen we alle bagage er alvast af. Buiten wacht de bus voor ons, de bagage gaat in een apart busje, en na ruim een uur rijden komen we om een uur of één 's nachts bij ons hotel aan de oostkust van Mauritius. Via een bruggetje over het zwembad ga ik naar mijn kamer en ga direct slapen.

Dag 19 Zondag 30 september 2007: Mauritius
Heel vreemd: vanochtend pas voor de eerste keer tijdens deze vakantie ontbijt met tropisch fruit, heerlijk. Op Madagaskar niet gehad. Het is wat bewolkt, en nat ontbijt eens even kijken op het strand. Wit zand, lauw water, helder blauw water, maar waar zijn die palmbomen? Er staan gewoon loofbomen en dennenbomen langs het strand. Met een paar mensen lopen we naar het dorpje, tussen de bomen zitten complete families bij elkaar met eten en drinken. Ziet er heel leuk uit. Maar dan gaat het regenen, en voelt het wel heel koud aan. Als de ergste nattigheid verdwenen is, door naar het dorpje. Dit is een grote verzameling van souvenir winkels. Het straalt niet echt identiteit uit.
Veel Indiërs runnen hier de winkels. Hun oorsprong: in 1598 is dit eiland bezet door de Nederlanders (ene Maurits), en om het land te bewerken waren er slaven nodig: deze werden uit India gehaald. In de tussentijd wordt er ook nog een zeldzame vogel uitgeroeid, de dodo (die van Boudewijn Büch). Uit wiki: Het dier was ongeveer een meter hoog en 20 kilo zwaar en kon venijnig van zich afbijten met zijn grote snavel. Verder zou hij vrij hulpeloos zijn geweest. Zijn voedsel bestond uit fruit, planten en mogelijk ook kleine prooidieren. De dodo kon niet vliegen en had, tot de komst van Nederlandse kolonisten geen natuurlijke vijanden. De dodo is genetisch verwant aan de duif.
Lunch is in het hotel, en de middag wordt doorgebracht aan het zwembad, in de zon en met lezen en naar muziek luisteren.
's Avonds is er een buffet. Bij het eten ook weer eens een lekkere zuid Afrikaanse witte wijn gedronken, en daarna is er een lokale dansvoorstelling.
Info over het Hotel Emeraude: www.emeraudebeachhotel.com

Dag 20 Maandag 1 oktober 2007: Mauritius
Vanochtend huren we naast het hotel een glass-bottom boat voor wel 5 Euro per persoon. Met zijn 7-en gaan we lekker snorkelen, en flippers en duikbril zitten in het bedrag. Het koraal waar we snorkelen ligt tussen het rif en de kust, hierdoor is er toch al veel koraal dood. Maar wat er leeft, ziet er mooi uit. Tijdens het snorkelen zie ik opeens een stuk brood langskomen en vlak daarna een paar honderd vissen er achter aan. Blijk ik vlak bij de boot te zitten, en hier werd wat brood in het water gegooid.
De middag hetzelfde gedaan als gisteren: niets!
's Avonds is er een buffet met Indiaas eten. Het is heerlijk. Na het eten is er een DJ die wat muziek draait, maar niet echt spectaculair.

Dag 21 Dinsdag 2 oktober 2007: Mauritius - Amsterdam
Na het ontbijt met Cornelia en Judith naar Port Louis. Dat is de hoofdstad van Mauritius en deze ligt op 1,5 uur rijden per taxi aan de westkust van Mauritius. Hier kunnen we nog even de laatste inkopen doen voordat we vanavond terugvliegen naar Nederland. Lunch wordt gedaan bij de Mac. Als we met de taxi teruggaan - de taxichauffeur heeft op ons gewacht - wordt ik door kantoor gebeld, ze kunnen me klaarblijkelijk niet missen, maar gelukkig wordt de verbinding verbroken - geen mastje meer.
Er zijn veel golfbanen hier op Mauritius, bij sommige kan je per helikopter gebracht worden. Nog even bij het zwembad liggen, dan de bagage inpakken en dan is het tijd voor het afscheidsdiner en de groepsfoto. Om 7 uur 's avonds staat de bus voor, en gaan we naar het vliegveld. Op het vliegveld hebben ze Efteling paden. Je moet hier een heel circuit lopen om uiteindelijk bij de controle van je bagage te komen. Alleen de bordjes met "vanaf hier nog 15 minuten wachttijd" ontbreken. Bij het inchecken blijkt dat we als groep bij elkaar zitten. Alleen de junior stagiaire bij de incheckbalie die eigenlijk pas morgen zou beginnen, krijgt het voor elkaar om een stoel 2 keer uit te geven. Maar het komt allemaal goed als we aan boord gaan.
Hoewel het een nachtvlucht is van Air Mauritius staat de verwarming op 25 graden lijkt het wel. Slapen valt daardoor wat tegen. Helemaal achterin het vliegtuig is het weer erg koud.

Dag 22 Woensdag 3 oktober 2007: aankomst Amsterdam
In een mistig Parijs komen we in de ochtend aan. Hier is het wachten op de aansluitende vlucht naar Amsterdam, het laatste stukje van deze mooie reis. Bij de veiligheidscontrole moet ik nu vooraf mijn schoenen al uit doen en op de band zetten. Verrassend is dat bij de gate de Volkskrant en Telegraaf gratis zijn.
In Amsterdam komt gelukkig alle bagage aan, en neem ik afscheid van de gezellige en leuke groepsgenoten.
Annick en Djaya moeten naar Antwerpen en Rene en Paulien naar Rotterdam, dus we zitten met z'n 5-en in de trein. Voor het laatste stukje nog even de taxi, en dan zit het erop.
Een mooie reis!!!

1 opmerking:

Veranda Pointe Aux Biches zei

Wow!it's good that you went snorkeling..i super love it..