Week 2 Ambositra - Ialatsara - Ranomafana - Ranohira - Isalo

Dag 8 Woensdag 19 september 2007: Ambositra
Na het ontbijt worden we opgehaald door een 2-tal gidsen voor een wandeling in de omgeving. Van tevoren is al aangegeven dat we eten en drinken mee moeten nemen omdat we pas na de lunch terug zullen komen.
De groep wordt in 2-en opgedeeld: een groep die een lange wandeling gaat doen en één die de korte wandeling gaat doen. Ik kies voor de korte wandeling, want dan kan ik vanmiddag nog even het dorpje in.
Het is een rustige wandeling door de rijstvelden de heuvels in. Onderweg mooie vergezichten met o.a. uitzicht over Ambositra. Na een uur of 2 lopen komen we bovenop de berg waar het 'Royal Palace' zich bevindt. Bij een paleis heb ik een bepaald idee: vergeet dit. Het bestaat uit wel één houten huis van ongeveer 5 X 3 meter, waar nu een museum van gemaakt is. Het tweede huis is een paar jaar geleden afgebrand. Om er te komen moeten we even een flink stukje omhoog klauteren. Als we weggaan blijkt er vlakbij een heel makkelijk pad te zijn. Lekker in het zonnetje wat drinken en eten op de plek waar vroeger de koning zijn toespraken hield. Een half uurtje later komt de 2e groep ook boven.
Daarna maken wij ruimte en gaan terug naar het dorp. We hebben een andere route, maken nog een stop bij een 2-tal huisjes waar ze houtsnijwerk maken in allerlei variaties. Variërend van best wel mooi tot echt lelijk. Onderweg komen we ook veel kinderen tegen. Als we aan de rand van het dorp komen begint het zachtjes te regenen. Bij de slager is te zien dat alles van de koe gebruikt kan worden. De losse poten staan netjes tegen een muur. Uiteindelijk zijn we om 3 uur bij het hotel, zodat de korte wandeling 6 uur geduurd heeft. Een half uurtje later als wij al lekker aan het bier zitten komt ook de 2e groep aan, en die hebben dus exact dezelfde route gelopen met hun 'lange' wandeling.
's Avonds gaan we op een bijzondere locatie eten: het Benedictine convent, een nonnen klooster. Onze gidsen van de wandeling hadden dit gisteren al geregeld, want dan konden de nonnetjes alvast shoppen voor ons op de markt. Vanavond hebben we echt goed eten: er komt een grote pan soep op tafel, daarna komt er vlees en rijst en aardappelen. Tot een slot een yoghurt toetje en thee en koffie. Voor zover het is te zien in het donker is het een mooie en grote locatie. O ja, en drinken tijdens het eten moet je zelf meenemen.

Dag 9 Donderdag 20 september 2007: Ambositra - Ialatsara NP
Bij het douchen is er geen warm water, vervelend. Bij het ontbijt blijkt dat er nog een paar mensen koud water hadden. Iemand van onze groep had in haar badkamer wat stekkers uit het stopcontact getrokken. Gevolg: geen warm water in ons deel van het hotel.

Daarna gaan we met de bus naar Ialatsara NP. Het is een rit door de bergen. het is vandaag niet echt warm, beter gewoon koud, en dat komt vooral omdat het wat miezert en er veel wind is. Omdat we weer eens geen zin hebben (sorry Kees) in een stop onderweg in de berm voor de lunch met een stokbrood 'la vache qui rit', gaan we lunchen in een dorpje vlakbij het NP. We vinden een klein restaurantje waar we wat groentesoep bestellen. Als er groot blad met onze 6 grote kommen soep, loopt er opeens iets heel snel weg tussen de kommen: een nog erg levende kakkerlak. Dit is Afrika, dus kan gebeuren en de soep smaakt er niet minder om. Bij het afrekenen zien we op het handgeschreven menu bord dat de soep 5000 kost. Bij het afrekenen ontstaat er grote verwarring, we krijgen van onze 30000 Ariaris er 24000 terug. De prijzen waren nog in de oude munteenheid. De mensen zijn dus ook heel eerlijk. De soep kost ons dus maar 40 cent.

Dan gaan we naar de eenvoudige bungalows zoals in de reisbeschrijving staat. We zitten in houten bungalows midden in het NP. De lemuren zitten al op wacht. Website: http://www.madagascar-guide.com/lemurcamp/ Eenvoudig betekent in dit geval: er is geen elektriciteit, er is geen stromend water in de hut (wel buiten vanwege de regen), er zijn wel 2 toiletten in een apart gebouwtje, maar ja wanneer ben je er: alleen om te slapen. Het dekbed ziet er trouwens wel erg dik uit.

Om een uur of drie gaan we z'n 8en een wandeling maken, daarvoor gewoon even relaxen op de eigen veranda met een boekje. Het zou een wandeling zijn van ongeveer één uur om de grootste lemur van Madagaskar te zien: de Propitheque Diademe Edwards, dus dit keer alleen maar een fotocamera mee en geen drinken. Onze gids loopt heel stevig door de heuvel op. Als we bovenaan zijn zien we een mooie dubbele regenboog. De groep is te groot en de gids geeft wat schreeuwen en na een minuut komt er een 2e gids aan.
Het wordt nu ook wat pittiger: op één plek moet de gids een lange stok naar beneden houden voor ons, zodat we de bijna loodrechte helling op kunnen klauteren. De jungle wordt nu steeds dichter, en onze gids geeft weer even een paar kreten en dan komen er 2 man met grote kapmessen aan. Waar wij met stevige wandelschoenen lopen, lopen zij gewoon op blote voeten. De kapmessen blijken echt nodig te zijn, want de paden zijn op en moeten dus gemaakt worden. Even later worden we alleen gelaten, en gaan onze gidsen op zoek naar de lemuren. Uiteindelijk vinden we 2 families van 4 en 5 stuks vlak bij ons. Ze springen van tak naar tak, dit was het helemaal waard om te zien. We gaan nu weer terug naar de hutten, maar onderweg krijg ik door het flink zweten (het is benauwd, vochtig en veel klimmen en dalen) even heel zwaar. Ik laat een pauze inlassen, krijg wat tuc-jes en een slok cola, en ik kan er weer tegen aan. Geen enkel probleem. Danielle zegt: je geeft Richard een colaatje en hij doet het weer. Uiteindelijk doen we toch ruim 2,5 uur over de wandeling, en dat soort tijdsverschillen had ik nu wel moeten weten. Het vochttekort wordt opgeheven door een grote fles bier.
's Avonds eten in een kleine ruimte, nog wat drinken, genieten van 2 kittens en moeder poes, en vroeg naar bed.

Dag 10 Vrijdag 21 september 2007: Ialatsara NP - Ranomafana NP
Het dikke dekbed was echt nodig, het was koud vannacht. Maar een goed dekbed, ik krijg wel een krampaanval in mijn linker kuit. Vandaag een reisdag naar Ranomafana. De eerste stop is vrij snel na het vertrek: eerst bezoeken we een illegale stokerij buiten het dorp (geef de lokale agent een fles drank en hij kijkt de andere kant op), kijken nog even in een dorpje en een huisje waar de mensen wonen, klein, laag. Daarna in het dorpje krijgen we nog een dansvoorstelling van een lokale dansgroep. Voor de muziek zijn een 2-tal broers van een jaar of 70 ingehuurd, die om hier te komen 3 uur hebben moeten reizen. Aansluitend hebben we hier een vroege lunch.
Het is een mooie rit, en onderweg maken we nog even een stop bij wat watervallen. De weg is net een paar maanden helemaal geasfalteerd, deze bestond na wat orkanen alleen nog maar uit gaten. Hotel Manja ligt net buiten het centrum van het dorp. Het hotel ligt tegen een heuvel aangebouwd, dat betekent dus klimmen. Traptreden die altijd even hoog zijn, kom je volgens mij alleen maar in Nederland tegen. Het is weer een mooie bungalow, met uitzicht over de vallei en de rivier. Voor het avondeten nog even het dorp in, een minuut of 5 lopen. In het centrum is op de Market een DJ bezig om zijn geluidsinstallatie op te blazen. Het is gezellig druk hier, en als een paar van ons mee gaan doen in een polonaise-achtig iets hebben we helemaal gemaakt hier. Bij terugkomst in het hotel en als ik bijna bij mijn kamer ben, bedenk ik opeens dat ik mij sleutel vergeten ben (gebeurt ook mij dus wel eens Conny). Dat is vervelend, want het is een vervelende klim.

Dag 11 Zaterdag 22 september 2007: Ranomafana NP
Vannacht weer last gekregen van mijn kuit, en op de trap blijkt al dat ik mijn been niet echt kan strekken. Ik besluit daarom om niet mee te gaan met de wandeling, balen!!!! Met René en Paulien (die nog wat ziek is) ga ik het dorpje in. Er schijnt een thermaal bad te zijn, en dat proberen we te vinden. Het gebouw met de tekst 'Station Thermale' ziet er wat vervallen uit, en er is geen spoor van een bad te vinden daar. Ik ga alleen verder en na de rivier overgestoken te zijn kom ik bij het thermale bad. Zwembroek natuurlijk niet meegenomen, dus alleen maar wat rondgekeken. Daarna nog even een straatje in en met een paar dorpsbewoners een praatje in mijn beste Frans gemaakt, teruggelopen naar het hotel, geluncht en degenen die de korte wandeling in het park gedaan hebben zijn al terug. In de middag wat was gedaan, en lekker in het zonnetje zitten niksen.

Dag 12 Zondag 23 september 2007: Ranomafana NP - Fianarantsoa
Vandaag zijn er verkiezingen voor de 127 parlements zetels. Op de stembiljetten staan geen namen, maar foto's van de kandidaten. 2/3 is analfabeet. De verkiezingen verlopen rustig, want we merken er niets van.
Met de bus gaan we naar Fiana, hier zijn we al voor de lunch. Eerste indruk: we zitten op een industrie terrein, het is uitgestorven. Geen mensen op straat, winkels zijn dicht. Het hotel Cotsoyannis (http://www.hotel-cotsoyannis.com/) ziet er netjes uit. Even nog wat kamerruil: ik heb een kamer met een groot 2-persoons bed en een 1-persoonsbed. Mijn buurvrouwen hebben alleen een twijfelaar. We ruilen. Lunch in de binnentuin van het hotel, en ze hebben heerlijke pizza.
Fiana wordt omringd door bergen, en tegen de bergwand is een groot Maria beeld te zien. Er schijnt bovenop de berg nog een oud paleis te staan in de oude stad. Met 2 taxi's gaan we naar boven, en moeten daar nog wat klimmen. Bovenaan is er een mooi uitzicht over de stad, maar een paleis?? Wel een school waar ze nu aan het voetballen zijn. We lopen terug naar beneden, maar bij het kruispunt weten we al niet waar we heen moeten. Aan een kaart met straatnamen hebben je hier niets, want de mensen weten geen eens in welke straat ze wonen, laat staat dat er straatnaambordjes zijn. Ik bedenk opeens dat ons hotel vlakbij het station is, dus welke straat naar het station is heel handig. Bij het volgende kruispunt weer twijfelen, maar hier komt de eerste hulplijn langs: een taxi met mensen uit de groep. Bij het volgende kruispunt de volgende hulplijn, een tweede taxi met mensen uit de groep. Bij het hotel worden we nog even lastig gevallen door wat kinderen, die zijn iets te fanatiek aan het bedelen. Nog even wat snacks halen bij het benzine station - enige dat open is - en naar het hotel.
Om 4 uur zou het Internet café open gaan naast het hotel, maar vandaag niet. Na wat navragen blijkt dat misschien in Hotel Zomatel geinternet kan worden. Hier even naar toe, om daar de reisleider te vinden die net klaar was met internetten.
Terug naar het hotel om even te douchen: sta ik onder de douche valt de stroom uit. Kan gebeuren denk ik, dus ingezeept en al, op zoek naar de zaklamp, en ik kan lekker verder douchen. Maar opnieuw een onderbreking: kloppen op de deur: de buurvrouwen of ik nog licht heb: neeee, maar ik ben aan het douchen!! Na het douchen wordt er weer geklopt, staan er 4 vrouwen voor de deur, met de vraag heb je echt geen stroom meer?? Wat blijkt, iemand was haar haar aan het föhnen, en dat trekt het stopcontact niet van het hotel. Alleen in hun kamer en mijn (aangrenzende) kamer is de stroom uitgevallen. Dus geen totale black-out vanwege de verkiezingen. Als ze de stroomvoorziening gaan herstellen blijkt dat de elektriciteitsdraden gewoon aan elkaar geknoopt worden, kroonsteentjes worden niet gebruikt. Maar het werkt, is wat brandgevaarlijk, draad ligt gewoon open in een kast, ook niet echt aan te raden, maar dit is Afrika.
Lekker eten in het hotel 's avonds.

Dag 13 Maandag 24 september 2007: Fianarantsoa - Ranohira
De dag begint wat chaotisch vandaag. Er moet voor de trekking die we de komende 2 dagen gaan doen eten en drinken gekocht worden, want dat schijnt verder niet te kunnen. Maar ja 18 man die elk 5 flessen water, wat fris en koekjes willen kopen, dat trekt zo'n dorp als Fiana niet. We gaan dus wat later weg dan de bedoeling was voor wat best wel een lange reisdag gaat worden. Omdat we ook voorlopig geen banken tegen komen moet er eerst geld gewisseld worden in Fiana. Dat kost ook nog wel wat tijd, maar met een nieuwe voorraad geld moeten we het de komende dagen wel weer uit kunnen houden. Nog even met de bus de heuvels in voor een uitzicht over Fiana en dan de snelweg op.
In het landschap dat steeds kaler wordt, er komen ook steeds meer bergen, gaan we over een goede weg naar een eerste stop bij een papierfabriekje in Ambalavao. Iets dat ik al vaker gezien heb tijdens eerdere reizen. Helaas is het net lunchpauze, en gaan ze een uur dicht. Daarom gaan we eerst naar een klein parkje (Anja of Anjaha Park) verderop waar diverse merken lemuren zitten. Ook zitten hier diverse kameleons. Hier lunchen en gaan we met onze gidsen weer dezelfde 15 km terug naar de papierfabriek. Korte stop, wat drinken en weer verder.
Onderweg zien we een veel voorkomende activiteit: het land afbranden. Veel grond wordt continue in de brand gezet, zodat het weer even wat vruchtbaarder is. Dit geeft naast veel luchtvervuiling ook veel erosie. Dus of het nu echt goed is?
Als het al donker is zien al deze branden er enerzijds spectaculair uit, maar er is overal wel brand.
We zitten vannacht in Motel de L'Isalo in Ranohira (http://motelisalo.com/), een nieuw hotel.

Dag 14 Dinsdag 25 september 2007: Isalo NP
Na het gebruikelijke feit dat er 's nachts geen stroom is, een nieuwe verrassing: er is geen water. Met lege flessen halen we water uit het zwembad om het toilet door te spoelen. Vandaag begint een trekking: eerst gaan we met de bus naar de ingang van het NP, dat is 17 kilometer waar we door de hele slechte weg bijna 2 uur over doen. We gaan naar de Canyon des Makis, waar we lemuren (of maki's) vinden en eindigen bij een klein poeltje en een watervalletje. Je kan nog verder lopen, maar er is een stuk bij waar ik direct hoogtevrees krijg. Dus ik ga weer terug en blijf lekker bij het water wachten op de anderen tot ze terugkomen. We kunnen nu kiezen uit 2 wandelingen: een eenvoudige en een pittige wandeling. Met de eenvoudige wandeling ben je wat eerder op de camping en kan je ook nog naar een andere watertje. Omdat het vandaag wel heel warm is, kies ik daarvoor. Met onze gids lopen we ruim een uur naar de plek waar onze bus staat, dat is wel erg makkelijk. Met de bus gaan we de 17 kilometer weer terug. Onderweg komen we heel dicht langs een steppebrand, deze eindigt bij het asfalt waar wij rijden. De hitte is in de bus te voelen, best wel eng. Nog even naar het dorpje Ranohira. Dan weer met de bus over slechte wegen naar een parkeerplaats, waar vandaan we naar de camping kunnen lopen in een half uurtje. De tenten zijn al opgezet, dus we hoeven niets te doen. Hier zitten veel lemuren die hondsbrutaal zijn (of is het aapsbrutaal). Ze jatten het eten gewoon van de tafel. Maar biedt wel goede foto-opportunities. Onze slaapzakken, drinken e.d. komt even later met aparte dragers. Conclusie tot nu toe: dit is geen trekking, dit is wel heel simpel. Aan het eind van de dag gaan we naar de Cascade des Nymphes, 2 waterpoelen in de bergen. Als we daar naar toe lopen, komen we de anderen tegen die voor de pittige wandeling gekozen hebben.
Terug bij de camping nog even relaxen, het eten wordt door de dragers klaar gemaakt, en na het eten blijken de dragers ook wat flessen rum en muziekinstrumenten meegenomen te hebben. Rondom het kampvuur blijft het onder de volle maan nog lang gezellig.

Dag 15 Woensdag 26 september 2007: Isalo NP - RanohiraNa het ontbijt en het inpakken van de bagage gaan we met z'n allen eerst flink traplopen de berg op. Het is een klim van ruim een half uur, maar dan zijn we op het plateau. Hier is het redelijk vlak en zien we ook schorpioenen, het is een lekkere wandeling. Na een uurtje of 2 komen we bij de Piscine Naturelle. Dit is een tropische oase met waterval, waterpoel, vogeltjes en palmbomen. Een hele mooie plek. Hier blijven we even een uurtje zitten. Onderweg nog even lunchen die klaar gemaakt wordt door onze dragers terwijl wij bij de oase zaten. Om van het plateau af te komen moeten we eerst een stukje klimmen. Dan een stuk dalen, en daar staat de bus weer om ons naar het hotel Isalo te brengen.
Ik heb dit keer de nieuwste kamer, de kamer naast mij zijn ze nog met het dak bezig. Van mijn kamer is het net af. Een mooie badkamer, met een dubbele wastafel en een hele grote spiegel. Maar om het vuil van 2 dagen af te spoelen is het zwembad wel een handige plek. Het is vanmiddag zwemmen, zonnen, lezen en muziek luisteren.